Dobru, (Ned.vert: R. Dubbel) is het pseudoniem van schrijver en politicus Robin Ewald Raveles, geboren in Paramaribo op 29 maart 1935 en overleden in Paramaribo op 17 november 1983. Dobru is ongetwijfeld een van de meest kleurrijke figuren uit de Surinaamse literaire wereld. Zijn korte biografie Wan monki fri (1969) schetst zijn jeugdjaren.

Deze Surinaamse volksdichter die gedichten schreef in het Sranan tongo, Engels, Nederlands en Spaans, was zeer bekend door vooral de expressieve voordracht van zijn gedichten. Vaak ging hij op een tafel staan, om zo zijn verzen te laten horen. Hij bracht zijn poëzie ook ten gehore op plekken waar de gewone man/vrouw kwam.

Dobru is een tijd lang secretaris van de Partij Nationalistische Republiek (PNR), mede-oprichter van de sterk nationaal georiënteerde schrijversgroep Moetete en introduceert voor het eerst het gebruik van Surinaams-Nederlands zonder folkloristische bedoelingen.

Dobru wordt in een artikel in Contrast als volgt omschreven: "Dobru is overduidelijk een bezield en militant nationalist, gedreven in leven en werk in het bestrijden van het Nederlands en cultureel kolonialisme en het bereiken van Suriname’s onafhankelijkheid.

Dobru is in de periode 1973 - 1977 Statenlid, gekozen via de politieke partij PNR, onder voorzitterschap van Eddy Bruma. In de PNR zitten bovendien veel geestverwanten van Dobru, waarvan hij sommige aanduidt als salonsocialisten. Hij vindt dat deze personen hun nationalisme verloochenen en het nationalisme alleen in woord belijden. Verder heeft hij geen goed woord over voor de politiek van regelarij en corruptie.

Dobru's werken en gedichten vinden ook veel gehoor in het woelige Caribische gebied, waar in die periode ook nationalistische bewegingen ontstaan. Hij sympathiseert sterk met de strijd die Cuba voert tegen het Amerikaans imperialisme.

Zijn gedrevenheid en felheid komen sterk terug in zijn gedichten, waar "Ik wil iemand haten vandaag", misschien de bekendste van is. Er was voor Dobru geen middenweg.

Dobru is door velen bekritiseerd vanwege zijn aansluiting bij het toenmalige militaire bewind. Dobru was destijds niet zozeer een voorstander van dictatuur maar zag in de directe periode na de militaire staatsgreep kansen voor een nieuw Suriname zonder buitenlandse invloeden. Zoals zovele, die in deze revolutie een nieuw begin zagen, twijfelde ook hij later over de koers van dit proces en raakte uiteindelijk gedesillusioneerd in de politiek.

Veel van de gedichten van Dobru gaan over de prachtige verscheidenheid en eenheid van de verschillende bevolkingsgroepen, die harmonieus samenleven in Suriname.

Dobru